Ołów jest metalem ciężkim znanym już od starożytności. Wykorzystuje się go w elektronice, pokryciach dachowych, akumulatorach i innych produktach. Pomimo wielu zastosowań ołów jest toksyczny niezależnie od poziomu konsumpcji. Od lat 70. podejmowane są, środki, by kontrolować jego użycie choćby w farbach, benzynie, puszkach czy biżuterii. Wykorzystywanie go w strzelectwie to też powód do zmartwień. Pierwiastek ten gromadzi się w glebie i w osadach, a jego cząstki są spożywane przez dzikie zwierzęta. Przynajmniej 127 milionów ptaków w UE może każdego roku zatruć się ołowiem.
W Unii do środowiska trafia rocznie blisko 100 000 ton ołowiu pochodzących m.in. z zawodów strzeleckich i polowań z czego: 79 % pochodzi ze strzelectwa sportowego, 14 % – z polowań, a 7 % – z działalności połowowej. W 2021 roku Unia zabroniła stosowania ołowiu w amunicji na polowaniach i zawodach na terenach podmokłych.
Ograniczenie to pomoże chronić środowisko, znacznie zmniejszając zanieczyszczenie, jednocześnie zapobiegając możliwej do uniknięcia śmierci ptaków wodnych, które połykają zużytą ołowianą amunicję oraz gatunków, które żywią się skażonymi ptakami. Zmniejszy także ryzyko dla ludzi wynikające ze spożywania ptaków wodnych odstrzelonych za pomocą ołowianej amunicji śrutowej.
Poniżej link do Rozporządzenia (UE) 2021/57 w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) w odniesieniu do ołowiu w amunicji śrutowej na obszarach wodno-błotnych lub wokół nich.
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2021/57 z dnia 25 stycznia 2021 r.
